گروه اجتماعی- در حالی که مشکلات مترو طی روزهای اخیر نارضایتی گسترده شهروندان را به دنبال داشت، شهرداری تهران و مسئولین مترو به جای پاسخگویی به مردم، بحث بودجه را پیش کشیدند تا هم از زیر بار مسئولیت شانه خالی کرده باشند و هم توپ را در میدان حریف سیاسی انداخته باشند. بعد از این فرافکنی بود که در یک سناریوی مشترک، رسانه های حامی شهرداری تهران، دولت را در جایگاه پاسخ گویی نسبت به مشکلات مترو نشاندند تا تبرئه خود را در حاشیه آن نتیجه بگیرند.

واگویی حقایق از جانب رییس جمهور در برنامه تهران 20 اما تمام حرف و حدیث ها را پایان بخشید. دکتر احمدی نژاد در مصاحبه تلویزیونی خود در مورد مسائل تهران، از 6 برابر شدن بودجه مترو در دولت نهم و دهم سخن گفت و تصریح کرد:«قبل از این، مجموع کمک دولت های قبلی برای ساخت مترو تا حدودی 100 میلیارد تومان بود اما در این دولت بیش از 600 میلیارد تومان به مترو کمک شده است.» دولت همچنین اعلام آمادگی کرد تا خود مدیریت مترو را در دست بگیرد و یک بار برای همیشه به مشکلات مترو که تاخیرهای مکرر و اعتراضات کارکنان را شامل می شود، پایان بخشد.

بالا گرفتن انتقادات از متروی تهران و فرافکنی مسئولان آن اما موضوع جدیدی نیست. بازخوانی روند چندین ساله مدیریت مترو تصویری روشن از این دست برخوردها ارائه می کند. به عنوان مثال سال 78 بود که حرف و حدیث ها در مورد مشکلات مترو و ناکارآمدی مدیریت مترو که چون دانشگاه آزاد پایان ناپذیر به نظر می رسد، بالا گرفت. در عین حال، اخباری مبنی بر ریزش تونل های مترو منتشر شد که مشکل را برای مسئولین آن دو چندان می کرد.

آن روزها محسن هاشمی، مدیر عامل متروی تهران، خود در گفتگو با روزنامه صبح امروز به جوسازی و سیاسی کاری های مسئولین مترو اعتراف کرد. فرزند هاشمی رفسنجانی با صراحت تمام گفت: «شایعه ریزش مترو را خودمان دامن زدیم تا پول بگیریم!» او همچنین تاکید کرد: «گاهی در کشور برای جذب مسئولان به سوی پروژه ها و گرفتن اعتبارات لازم، احتیاج به مقداری جوسازی داریم!» در واقع اینکه گفته می شود مشکل متروی تهران سیاسی است و نه فنی، واقعیتی است انکارناپذیر که متاسفانه در مصاحبه محسن هاشمی هم بروز دارد.

هاشمی گفت:«ما همیشه پول می خواهیم اما به ما کم پول می دهند بنابراین به بخش اولویت دارمان نمی رسد. ما برای اینکه بتوانیم برای بخش های اولویت دارمان پول بگیریم، یک مقدار شلوغ می کنیم که آقا دارد می ریزد و فلان و بهمان. بیایید پول بیشتر بدهید. بعد اینها می آیند و می گویند دردتان چیست و ما دردمان را می گوییم و پول می گیریم!»

محسن هاشمی در مصاحبه خود به همین میزان هم بسنده نکرد و ادامه داد:«ببینید! در کشور بعضی وقت ها جذب کردن مسئولان به طرف پروژه ها و گرفتن اعتبارات احتیاج به یک مقدار "جو" دارد!»

سوالی که وجود این است که آیا همه فرافکنی های آقا محسن و مسئولین مترو از همین جنس است یا می توان دعواهای سیاسی را هم به آن اضافه کرد و فراموش شدن مشکلات مردم و پاسخگویی به مردم را نتیجه گرفت؟ آیا موضوع تنها فرار از پاسخگویی است؟

در این میان به نظر اکنون چند سوال دیگر هم وجود دارد که باید مسئولین مترو و شهرداری پاسخگوی آن باشند. نخست روند مدیریت بودجه مترو طی سال های اخیر است و دیگر علت فرافکنی های سیاسی و ناکارآمدی های موجود.